Mijn dieren zijn mijn leven zeg ik vaak. Zij zijn wat mij op de been houdt en die mij een reden geven om door te gaan. Hoeveel dieren voor een beperking betekennen beseffen mensen vaak niet. In mijn werk in de media heb ik de laatste jaren ook geprobeerd dit meer onder de aandacht te brengen. En zie hier het resultaat tot nu toe...

Psychologie Magazine

In september 2016 verscheen er een oproep op Hondenpage van een journalist genaamd Emma. Zij was op zoek naar iemand voor een artikel over onbegrepen rouw bij het verlies van een dier, en plaatste hiervoor een algemene oproep online. Omdat ik nog altijd erg in de knoop zit met het verlies van Ashley besloot ik vrijblijvend om meer informatie te vragen, en wat volgde was wat mailcontact. Uiteindelijk besloot ik toe te zeggen mee te doen aan dit project. Ik heb immers zelf aan den lijve ondervonden hoeveel onbegrip er nog altijd is omtrent het verliezen van een dier, zelfs onder mensen die zelf huisdieren hebben. Mensen denken dat er een tijd zit aan je rouw, snappen het niet als je maanden later nog slecht in je vel zitten en kunnen emoties zoals zware depressie al helemaal niet begrijpen in vergelijking met het verlies van mensen. Het is maar een dier wordt dan gedacht, of zoals ook tegen mij is gezegd destijds, een mens is niet hetzelfde als een dier. Via Skype vond een tijdje later een interview plaats. Dit was allemaal nog voor het overlijden van Miffy vandaar ook dat haar verhaal niet echt verwerkt is in het uiteindelijke artikel. Medio oktober kreeg ik te horen dat er ook een professionele fotoshoot bij het artikel hoorde omdat het betreffende blad, Psychologie Magazine, het helemaal goed wilde aanpakken. Een once in a lifetime ervaring volgde (waarover meer te lezen is in deze blog) en uiteindelijk kreeg ik op de dag van release, 15 december 2016, het blad in de brievenbus. Uiteraard was de tekst voor die tijd mij al toegezonden maar welke foto het uiteindelijk was geworden wist ik nog niet dus dit was een grote verrassing. Uiteindelijk is besloten te gaan voor een foto waarop ik op creatieve wijze Het Melkmeisje van Vermeer moet voorstellen, een idee dat tijdens de shoot ontstond vanwege mijn dunne/uitvallende haar en het verhullen hier van. Het artikel maakt deel uit van een serie over rouwen en verteld verhalen waar nog deels een taboesfeer omheen bestaat. Het doel van de serie is meer begrip kweken bij zowel onze omgeving als behandelaars om zodoende hopelijk in de toekomst beter te kunnen omgaan met dit soort situaties. Het volledige interview met mij over Ashley kan in de Psychologie Magazine editie van januari 2017 gevonden worden en is online via deze link te bestellen.

Uw hond en kat

Enkele jaren terug zag ik een oproep staan op de site Uw hond en kat. Ze zochten mensen voor artikel over hun dieren dus ik besloot me op te geven. Ik werd uitgekozen voor het onderdeel '10 vragen aan' en na enkele weken werd het stuk online gepubliceerd. In het stuk vertel ik over de relatie tussen Ashley en Abby en mijn relatie met hen. Helaas is het artikel inmiddels niet meer online te vinden, mocht ik nog een link naar de pagina vinden dan zal ik die uiteraard op deze pagina publiceren.

Me & My Dog

Schrijven over mijn beestenboel vind ik geweldig dus begin 2011 besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en eens contact op te nemen met een hondenblad wat ik altijd met veel plezier lees... Me & My Dog. Ik kwam in contact met een van de redactieleden en ze hadden wel interesse in mijn verhaal dus zodoende is het tot een artikel gekomen. Ik mocht zelf een 'vraag en antwoord' schrijven voor het onderdeel “Ik en mijn hond” waarin ik zou vertellen over mijn bijzondere relatie met mijn meiden en na wat heen en weer gemail is er een artikel tot stand gekomen. De fotocredits gaan naar mijn moeder die de prachtige foto die bij het artikel staat heeft gemaakt. In de juni/juli 2011 editie van M&MD die vanaf juni 2011 in de winkels lag is het gehele artikel terug te lezen (op pagina 22) en ik moet zeggen ik ben er zeer tevreden mee. Meer informatie over M&MD is hier te vinden...